เนื่องจากระบบการย่อยอาหารของคนเรา ธรรมชาติออกแบบมาเพื่อการย่อยอาหารประเภทพืช-ผักผลไม้ ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อการย่อยเนื้อสัตว์ หรือนมสัตว์ และคนเรามีกรดและน้ำย่อยจำนวนน้อยมาก เพียง 20% เมื่อเทียบกับสัตว์กินเนื้อทั้งหลาย ดังนั้นกระเพาะอาหารของเราจะย่อยได้ไม่หมด และถูกส่งต่อมาย่อยที่ลำไส้เล็ก ซึ่งมีสภาวะเป็นด่าง ทำให้การย่อยเกิดได้ยาก และตกค้างอยู่ในลำไส้เล็กจำนวนมาก เกิดการเน่าเสียหมักหมมเป็นคราบอยู่ที่ผนังลำไส้

คราบเน่าเสียเหล่านี้จะปล่อยทั้งสารพิษ และสารก่อมะเร็งเข้าสู่กระแสเลือดตลอดเวลา นอกจากนั้นคราบเน่าเสียเหล่านี้ ยังเป็นอาหารของแบคทีเรียตัวก่อโรคอีกด้วย

อีกทั้งโปรตีนในนมของคนเราเป็นอัลบูมิน ซึ่งเป็นโมเลกุลเล็กย่อยง่าย แต่โปรตีนจากนมสัตว์เป็น Casein ซึ่งมีโมเลกุลใหญ่ย่อยได้ยากมาก